konwenans — m IV, D. u, Ms. konwenanssie; lm M. e «ogólnie przyjęte i obowiązujące w danym środowisku formy, zwyczaje towarzyskie» Konwenans światowy. Przestrzegać konwenansów. Zachowywać konwenanse. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
konwenansowy — przym. od konwenans … Słownik języka polskiego
ton — I m IV, D. u, Ms. tonnie; lm M. y 1. fiz. muz. «dźwięk wywołany przez drgania harmoniczne proste jakiegoś źródła dźwięku; potocznie w lm: melodia, dźwięki czegoś, jakiegoś instrumentu» Spiżowe tony dzwonów. Tony skrzypiec, fortepianu. Tony muzyki … Słownik języka polskiego
konwencja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. konwencjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umowa międzynarodowa regulująca jakiś szczegółowy problem, mniej wiążąca niż traktat : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konwencja celna,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ton — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. tonnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}fiz. muz. {{/stl 8}}{{stl 7}} dźwięk towarzyszący drganiom akustycznym o tej samej częstotliwości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tony… … Langenscheidt Polski wyjaśnień